नेत्र नानीले जे लेखिन्, गज्जब लेखिन्

nepalnamcha.com२०७९ श्रावण १७

एउटा फरक कविता लेख्ने प्रयास

विद्या खड्का

प्रिय विद्या
मीठो सम्झना
तिमीले सम्झेकी छौ कि बिर्सियौ
तिमी सानी हुँदा
तिम्री आमाले लपक्क मलाई गाजल लगाईदिँदा
तिमी धेरैबेर ऐनामा हेरिरहन्थ्यौ
म दङ्ग पर्थे तिमीलाई मुग्ध पार्न सकें भनेर
तिमी मलाई तिम्रो घर माथिको वनभरी डुलाउँथ्यौ
म अत्यन्त शीतल महसुस गर्थे
तिम्रो घरैमुनीको खोलामा पुर्याऊथ्यौ
म त्यही खोलासँगै बहिदिन्थे
तिमी आफ्नो किताबका पानाभरी दौडाउँथ्यौ
म दौडीदिन्थे व्यग्रसँग
तिमीलाई मनपर्ने तिम्रा गाजलु ठुला आँखा
हेर त आज तिम्रो उमेरसँगै बिस्तारै
लत्रिएका तिम्रा आँखीभौंका छालाले
साना हुँदैछ
अचेल तिमी कङ्क्रीटको शहरमा बसाईं सरेदेखि
तिमी मलाई धुँवा र धुलोको बादलमा लखेट्छौ
तिमीले कहिल्यै सोचेकी छौ
ती धुलोका कणहरूले कति घोच्छ मलाई
ती धुँवाका बादलहरूले
मेरो आकाशभरी झरी गराउँदा
बिझाऊँदैन तिमीलाई
रूझाउँदैन तिम्रो हृदयलाई
तिमी फुर्सद हुने बित्तिकै मलाई
मोबाइल, टीभी र ल्यापटपका स्क्रिनमा दौडाउँछ्यौ
जसले दिनानुदिन मेरो क्षमता ह्रास हुँदैछ
तिमीले अनुभव गरेकी छ्यौ
तिमीले त नयाँ साथी पाउलिऊ
मेरोभन्दा बढी क्षमताको चस्मा
तर म तिमी जन्मदादेखिको साथी
तिमीलाई हमेसा साथ दिनेछु जीवन रहेसम्म
साँच्चै तिमी पनि मलाई उत्तिकै माया र्गछ्यौ भने
एकपटक मेरो कुरा विचार गर है ।