कसैलाई त ‘बुढो धेरै जान्ने भो’ भन्ने लागेको पनि हुनसक्छ

सकारात्मक लेख-रचना
कर्ण शाक्य

उद्योग र ब्यापारबाट आधिकारिक रूपले अवकाश लिएपछि मैले मीठो मीठो खाएर, घुमेर, नातीपनाती खेलाएर, नानाथरीका खबर सुनेर, पढेर, गुनासो पोखेर समय बिताउन चाहिन ।

जीवनको मेरो सन्ध्याकालीन स्वर्णिम साँझ अर्थपूर्ण तरिकाले बिताउन मैले मोज किताब लेखेको थिएँ । मोज लेख्नुको उद्धेश्य अवकाश प्राप्त बरिष्ठ अनुभवी नागरिकले कसरी अर्थपुर्ण सक्रिय जीवन बिताउनुपर्छ भन्ने थियो । पेन्सन पचाउनु हुुँदैन, आफ्नो ज्ञान र अनुभव युवाहरूलाई हस्तान्तरण गरेर जानु पर्छ, भन्ने थियो ।

अब आँखाका कारण धेरै लेख्न पढ्न सक्दिन । त्यसैले फेसबुकमा आफ्ना भोगाई, अनुभव र विचारहरू पोखिरहन्छु । धेरैले मन पराएको देखिन्छ तर कसैलाई ‘बुढो धेरै जान्ने भो’ भन्ने लागेको पनि हुनसक्छ । केहीले त ‘ज्ञान हैन, दान देउ’ भनेर पनि बेनामी आलोचना पठाउँछन् । पहिले त रिस उठ्थ्यो, अहिले त्यत्ति उठ्दैन, सकारात्मक सोचले गर्दा होला सायद ।

हाम्रो समाजमा धेरैलाई साहुजी भनेको शोषक हुन् र उनीहरूको सरसल्लाह बौद्धिक नभएर ब्यापारिक भन्ने लाग्दो हो । तर, मलाई के लाग्छ भने घनको धाकबाट मात्र हैन, बुद्धि र चतुराईको चलखेलबाट, लाभको पद र पावरबाट अस्वभाविक फाइदा सुविधा लिनु पनि शोषण हो । आफुभन्दा माथि कसैलाई हेर्न नचाहने तर आफुलाई सबैले मानिदिनु पर्ने ! यो पनि सामन्तवादको एक नमुना हो ।