किस्ता-किस्तामा खुशी पैंचो लिएर खुशी भएको अभिनय नगर्ने को होला र ?

अज्ञात प्रश्न !

सुशील लामा

दुनियाँलाई देखाउनुको लागि भए पनि किस्ता-किस्तामा खुशी पैंचो लिएर खुशी भएको अभिनय नगर्ने को होला र ?

हेर्नेलाई देखाउन आफू भित्रको आफुलाई हत्या गरेर फगत भौंतारिदै कति कष्ट दिन्छौं भौतिक देहलाई । आफ्नै मनको आभालाई कथित बिक्री भैइसकेको झुठो बिश्वासको दोसल्ला ओढाएर कहिलेसम्म तड्पिएर जुनिको यात्रा लम्ब्याउने कर्म गर्छौं ?

अनिवार्य बिनाको अफ्ठ्यारो प्रश्नको भिड लागेको छ । मनमा उब्जिएको प्रश्न मनमै विलीन हुन्छ ।

फेरि…।

न उत्तर दिएर फाईदा छ, न उत्तर नदिदा बेफाईँदा,

अज्ञात “म”अनि भाव ।

“थाहा छैन तिम्रो बारेमा मलाई ?

मलाई जस्तै लाग्दो होलाकी नाईँ अरुलाईँ ?

खोइ थाहा भएन !

के चाहिँ थाहा छ्नी आफ्नो बारेमा ?

को हो तिमी ?

के हो तिमी ?

अहिले भएको तिमी पहिले के थियो ?

तिमी र तिम्रो आत्मा अलग्ग भएपछि के हुन्छ ?

… भिड प्रश्नहरुको !

नागढुंगादेखि थाङकोंटसम्म लाम लागेको मोटर गाडिको लाईन जस्तैं ।

म खोज्दछु “म”भित्रको “म”। म आफैलाई लागेको कुरा “म” दुईटा जिन्दगी भएर बाँचिरहेका छौं जस्तो लाग्छ ।

म बाहिरको म कसैको मर्यादा बनेर बाँच्नु परेको छ । म बाहिर को म कसैले तोकेको समयमा निरही बनेर बाँचिरहेको छु ।

म भित्रको म…..!

गजबले बाँचेको छु । आकाशमा उडेर पु,ग्छु ईन्दुसँग लुकामारी खेल्छु । तारासँग मितेरी गाँस्दै मीठो गित गाऊँछु । आकाशभन्दा अलि तल पर्ने डाँडामा लालिगुराँस बनेर फुल्छु । एकै छिनमा सागरको गहिराईमा डुबुल्की मार्दै लहर सँगै तैरेर किनारालाई सिरानी बनाएर आनन्दले निदाएर आनन्दको सास फेर्छु ।


(नमस्कार ! नेपालनाम्चा तपाईंको मिडिया साथी हो । र, nepalnamcha@gmail.com मा परिचय, फोटोसहित मनका अनेक कुरा, सबै कुरा पठाउनुहोला ।)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

सम्बन्धित समाचार

Back to top button