सुख छैन कतैतिर दुखैदु:ख देख्छु, हटोस् दु:ख भन्दै गीत यत्ति लेख्छु

कविता

राजेन्द्र गुरागाईं
विराटनगर

को रैछ र आफ्नु यहाँ कस्को लागि रुनु
परेको छ आँसु झारी खाली आँखा धुनु ।

आफन्त नै टाडा टाडा हुने दिन आयो
समयले मान्छेलाई खानुसम्म खायो ।

कति राख्नु लुकाएर यो शरीर र चोला
बाँचिएछ भने कतै फेरि भेट होला ।

जे छ घरमा त्यसैलाइ मिठो मानि खाऊ
जस्तो जस्तो पर्दै जान्छ टार्दै टार्दै जाऊ ।

जता ततै पसेको छ कोरोनाको काल
नहोस् अब कैल्यै पनि यस्तो हरिताल ।

सुख छैन कतैतिर दुखै दु:ख देख्छु
हटोस् दु:ख भन्दै गीत यत्ति मात्र लेख्छु ।

(कविता, कथा, लघुकथा, मुक्तकदैनिकी, संस्मरण, लेख आदि नेपालनाम्चाको इमेल nepalnamcha@gmail.com मा पठाउनु होला ।)

Leave a Reply

Your email address will not be published.

सम्बन्धित समाचार

Back to top button