यौन कथाः त्यो सुनेर ममीका खुट्टा थररर कामे

श्रीरामसिंह बस्नेत

टेलिभिजन हेर्न भनेपछि हुरुक्कै हुन्छे मुन्नी । घरमा भएको बेलामा त ऊ टिभी सेटअगाडिबाट हट्नै मान्दिन । रिमोट कन्ट्रोलरमा उसैले कब्जा जमाएकी हुन्छे । कहिलेकाँही त टिभी हेर्दाहेर्दै स्कुलको होमवर्कसमेत बिर्सिन बेर मान्दिन मुन्नी । लाइन गएर टिभी हेर्न नपाउँदा ऊ रिसले मुर्मुरिन्छे । ऊ मुर्मुरिएको देखेर घरका अरु सबै हाँस्छन् र अझ उसलाई जिस्क्याउँछन् ।
टिभी हेर्ने बानी भएकाले मुन्नीलाई टिभीमा आउने धेरै खालका कुराबारे मोटामोटी ज्ञान छ । पाँच कक्षासम्म पुगेको उसको दिमागले भ्याएसम्म धेरै कुरो बुझेकी छ । तर टिभीमा दिनहुँजसो आउने एउटा कुरा भने उसले अझसम्म बुझ्न सकेकी छैन । धेरै विचार गर्दा पनि त्यसको वास्तविक भेउ उसले पाउन सकेकी छैन । त्यसैले मुन्नीले एक दिन टिभीमा त्यस विषयबारे देखाइएलगत्तै ममीलाई सोधी – ‘ममी, यो प्यान्थर भनेको के हो ?’
अनायास यस्तो प्रश्न सुनेर ममी एकदम रिसाउनुभयो र उसलाई हप्काउँदै भन्नुभयो– ‘तँलाई चासो छ अनेक थोकको, लाज नभा’की, पढनुओर्नु चाँहि छैन, चौबिसै घण्टा टिभीमा टाँस्सिएकी छे ।’’ उहाँले मुन्नीको हातबाट रिमोट खोसेर टिभी बन्द गरिदिनुभयो ।
मुन्नी जिल्ल परी र केही नबोली लुरुक्क ममीको कोठाबाट बाहिर गई । ममी रिसाएको देखेर उसलाई अचम्म लाग्यो तर पनि भोलिपल्ट उसले सधैंझैं टिभी हेर्न छोडिन । बरु ममीलाई केही पनि नसोध्ने निर्णय उसले मनमनै गरी । मुन्नीको मनमा त्यो ‘प्यान्थर’ भन्ने चिजप्रतिको कौतुहल भने यथावत नै थियो । उसले स्कुल जाँदाआउँदा चौरस्तामा पनि प्यान्थरको ठूलो बोर्ड हरेक दिन देख्ने गरेकी थिई । केही रिक्साको पछाडि पनि प्यान्थरको प्रचार लेखिएको ऊ देख्थी । त्यसको चित्रमा देखिने ठूलो ढाडे बिरालो हो कि चितुवा ऊ ठम्याउन सक्दिनथी । प्यान्थर र त्यो जन्तुको के सम्बन्ध छ, त्यो पनि उसले बुझ्न सकेकी थिइन ।
एक दिन कोठामा दिदीबहिनीसँगै बसेर पढिरहेका थिए । उनीहरुको जाँच आईरहेको थियो । आठ कक्षामा पढने उसकी दिदी र मुन्नी एउटै कोठामा सुत्दथे । जाँच नसकुन्जेल मुन्नीलाई टिभी भएको कोठामा जान प्रतिबन्ध लगाईएको थियो । उसले धेरै जिद्दी गरेपछि बेलुकाको समाचारसम्म हेर्न ममीले छुट दिनुभएको थियो । जाँचसम्मका लागि मुन्नीले यतिमै भएपनि चित्त बुझाएकी थिई । मुन्नीकी दिदी भने टिभी भनेर त्यसरी हुरुक्क हुन्नथी । ऊ कहिलेकाँही मात्र टिभी हेर्थी । बरु ऊ आफ्नो कोठामा मधुरो आवाजमा रेडियो सुन्दै लेखपढ गरिरहन रुचाउँथी ।
दिदीबहिनी जाँचको तयारी गर्दै कोठामा पढेर बसिरहेका बेलामा रेडियोमा फेरि त्यही प्यान्थरको विज्ञापन बज्यो । मुन्नीका कान ठाडा भए । तर रेडियोले पनि उसको कौतुहल मेटाउन सकेन । उसले आफूभन्दा जान्ने दिदीसँग सोधी– ‘हैन, यो प्यान्थर भनेको के हो ? यसले के गर्छ दिदी ?’
दिदी खितिती हाँसी तर केही भनिन । मुन्नीले फेरि जोड गरी– ‘ किन हाँसेको ? भन्न दिदी प्यान्थर भनेको के हो ? मैले अस्तिन ममीलाई सोधेको त कस्तो गाली गर्नुभो ।’
दिदीले भनी– ‘प्यान्थर भनेको परिवार नियोजन गर्ने क्या ।’
– ‘परिवार नियोजन भनेको के नि ?’
– ‘थोरै मात्र बच्चा पाउने ।’
– ‘बिरालोको बच्चा ?’
– ‘हैन लाटी, मान्छेको बच्चा ।’
– ‘अनि प्यान्थरको बिरालोले मान्छेको बच्चा पाउँछ त ?’
– ‘बिरालोले पनि मान्छेको बच्चा पाउँछ त मुर्ख ?’
– ‘अनि किन त प्यान्थरमा बिरालोको चित्र देखाको ?’
– ‘था’ छैन मलाई, खुरुक्क नपढेर अनेक नचाहिने कुरा सोधिरन्छे, भोलि तेरो प्यान्थरको जाँच हो कि क्या हो ? ऐले ममीलाई भन्दिन्छु अनि …।’

दिदी पनि झर्की । मुन्नी चुप लागी । जाँच सकिएपछि एक दिन मिसलाई सोध्नुपर्ला भन्ने सोची । तर ममी र दिदी दुवैजना त्यस प्रश्नमा रिसाएकाले मिस पनि रिसाउनुहुने हो कि, मिस पनि रिसाउनुभो भने त बर्बादै हुन्छ भन्ने सोचेर उसले प्यान्थरबारे मिससँग सोध्ने विचार मनबाट हटाईदिई ।
जाँच सकियो । एक दिन ममी, मुन्नीकी दिदी र पल्लो घरकी आन्टी बजार गएका थिए । माथि कोठा बन्द भएकोले मुन्नी तल्लो तलामा डेरा गरी बस्ने रमेश दाइको कोठामा टिभी हेरेर बसिरहेकी थिई । अघिपछि पनि यो कोठामा उनीहरुको आउने जाने थियो । टिभी हेर्दाहेर्दै फेरि त्यही प्यान्थरको विज्ञापन आयो ।
मुन्नीले आफ्नो अगाडि बसिरहेको रमेश दाइलाई सोधी – ‘दाइ, प्यान्थर भनेको के हो, यसले के गर्छ ?’
रमेश मुसुमुसु हाँस्यो र प्रतिप्रश्न ग¥यो– ‘प्यान्थर भनेको तिमीलाई था’ छैन ?’
– ‘छैन, ममीलाई, दिदीलाई सोधें, कसैले नि बताउनु भएन, गाली पो गर्नुभो ।’ मुन्नीले आफ्नो गुनासो पोखी ।
– ‘तिमीले प्यान्थर देखेकी छौ ?’ रमेशले सोध्यो ।
– ‘छैन, टिभीमा र चौरस्ताको बोर्डमा चित्र मात्र देखेकी छु ।’
रमेशले एकक्षण सोच्यो, मुन्नीलाई नियालेर हे¥यो र भन्यो– ‘ल, तिमी टिभी हेर्दै गर, म तिमीलाई प्यान्थर देखाउँछु ।’ ऊ बाहिर गयो । प्यान्थरको बारेमा सोध्दा रमेशदाइले चाँहि गाली नगरेर प्यान्थर नै देखाईदिन्छु भनेकोमा मुन्नी खुशी भई र कौतुहल साँचेर रमेशको कोठमा टिभी हेर्दै बसी ।

केहीबेर पछि रमेश एउटा हात पाइन्टको खल्तीमा राखेर कोठाभित्र पस्यो । उसले कोठाको ढोका भित्रबाट थुन्यो । मुन्नीले जिज्ञासापूर्ण दृष्टिले उसलाई हेरी । उसले खल्तीबाट झिकेर प्यान्थरको प्याकेट मुन्नीको हातमा राखिदियो । मुन्नीले कौतुहलपूर्वक प्याकेट ओल्टाईपल्टाई हेरी र खोली । त्यहाँ रहेको चिज निकालेर ‘यो चाँहि के हो नि ?’ भनेर सोधी ।

–‘यही त हो नि प्यान्थर’ रमेशले भन्यो ।

– ‘यसले के काम गर्छ त ?’ मुन्नीले सहज रुपमा सोधी ।

रमेशले भन्यो– ‘ल पख, त्यो पनि बताईदिन्छु ।’ उसले आफ्नो तल्लो लुगा खोल्यो । उसले प्यान्थर लगायो र मुन्नीलाई पनि त्यसको प्रयोगका लागि तयार ग¥यो । मुन्नी जिल्ल परी र केही डराई पनि । तर रमेशले भनेअनुसार उसले गरी । रमेशले मुन्नीमाथि प्यान्थरको प्रयोग ग¥यो । तर मुन्नीले ‘दुख्यो, दुख्यो’ भनेर आत्तिएकीले उसले सोचे जस्तो पूरा प्रयोग भने गर्न पाएन । मुन्नी कराउली भन्ने रमेशलाई पनि डर थियो ।

केही बेरपछि मुन्नीका ममी र दिदी बजारबाट फर्केर आए र माथिको ढोका खोले । त्यसपछि मुन्नी बिस्तार माथि कोठमा गई । ऊ निन्याउरो मुख लगाउँदै अप्ठारोसँग बिस्तारै हिँडेर आएकी देखेर ममीले सोध्नुभयो– ‘के भो ? सन्चो भएन ?’
मुन्नीले ‘होइन’मा टाउको हल्लाई ।
‘किन अप्ठेरो गरी हिँडेकी त ?’
‘प्यान्थरले दुखायो’ मुन्नीले बिस्तारै भनी ।
‘हैन के भन्छे यो पागल केटी ?’ ममीले उसलाई झम्टनुभयो ।

त्यसपछि उसले रमेशको कोठामा भएको प्यान्थर प्रयोगको बेलिबिस्तार लगाई । त्यो सुनेर ममीका खुट्टा थररर कामे । उहाँ खुइय गर्दै लामो सास फेरेर पलङमा थचक्क बस्नुभयो । मुन्नीको कुरा सुनेर उसकी दिदी केही नबोली फरक्क फर्केर आफ्नो कोठातिर लागी । मुन्नी टोलाइरही ।

भोलिपल्ट बिहान ममी रमेशको कोठामा गएर ‘दुई दिनभित्रमा कोठा खाली गरिदिनु’ भन्ने सूचना दिनुभयो, अरु केही भन्नुभएन । रमेशले कुरा बुझ्यो, त्यसैले केही नबोली अर्को कोठाको खोजीमा बाहिरियो ।
०००