बाध्य छ्न् आमाबुबा छोराछोरी विदेश पठाउन, यो देशको माहोलबाट जोगाउन
मेरो देशको हालत
कविता शाक्य
कति हेरिबस्छौ हो जनता अझै आँखा चिम्लि, हेर
पालैपालो देश बेचिसके यिनिहरुले र्याल काढेको, हेर ।
कति हेर्न सक्छौ हो कार्यकर्ता अझै आँखा चिम्लिदै, हेर
पालैपालो देश नङ्गाइ राछ्न यिनले अझै झोला बोक्दै, हेर ।
शिक्षा स्वास्थ्यमा गुणस्तरीय सेवा छैन कमिसनको खेला
बत्ती पानी सडक सन्चार भित्र यिनैकै लुटतन्त्रको मेला ।
भाषण गर्छ्न सुशासन र लोकतन्त्र देशको आवश्यकता
फाइदा लिने परिवार र आसेपासे नारा लगाउछ्न कार्यकर्ता ।
कति हेरि राख्न सकेका हौ युवाहरु अब आँखा खोली हेर
हरेक दिन खाडी पलायन युवायुवतीको तातिलाई हेर ।
देशको यिनलाई माया नै छैन, आमालाई रुवाइ नङ्गाइसके
युवाहरुको छातीमा टेकिटेकी रगतको होली खेलिसके ।
बाध्य छ्न् हाम्रा आमा बुबा छोराछोरी विदेश पठाउन
रोजगारी र असुरक्षित यो देशको माहोलबाट जोगाउन ।
रोजगारीको कतै सम्भावना नै छैन, सर्टिफिकेट छ हातमा
अवसर माग्दा सङ्गिन बुट लाट्ठी प्रहार गर्छन हाम्रो छातीमा ।
यस्तै छ मेरो देशको हालत यस्तै छ परिवारको खुसी
युवाको जोस जागर लत्याउने तिमीहरु कहिल्यै हुन्नौ सुखी ।
…
(नमस्कार ! नेपालनाम्चा तपाईंको मिडिया साथी हो । र, nepalnamcha@gmail.com मा परिचय, फोटोसहित मनका अनेक कुरा, सबै कुरा पठाउनुहोला ।)
