विप्लव कविताः तिनीहरू कहाँ गए ?

डा. विप्लव ढकाल

स्कुल बसहरू कहाँ गए ?
सपना पुछेर घाटमा उभिएका
कलिला शिशुहरू कहाँ गए ?

अस्पतालबाहिर—
एम्बुलेन्सको साइरन मात्र रुँदै छ,
बिरामीहरू कहाँ गए ?
मसानघाटतिर—
रित्तै दौडिँदै छन् शववाहनहरू,
मलामीहरू कहाँ गए ?

निःशब्द मत्युशय्यामा
आफै हिँडेर पुगेका छन् लासहरू !
आफ्नै चितामा दागबत्ती दिएर
बिदा भएका छन् इतिहासहरू !
श्रद्धाका फूल चढाउने
अँजुलीहरू कहाँ गए ?

तिमीले जुनीभर खोजेका
बिहानीहरू कहाँ गए ?
निर्जन बस्ती जलेका
खरानीहरू कहाँ गए ?
तिम्रो आँखामा बलेका
साँझबत्तीहरू कहाँ गए ?

दुश्मन जस्ता छन् प्रियजनहरू !
प्रियजन जस्ता छन् दुश्मनहरू !
सिङको श्रीपेच पहिरिएका
यमराज जस्ता छन् शासकहरू !
हिजो सँगसँगै हिँडेका—
सहयात्रीहरू कहाँ गए ?

धर्तीको धमनीभित्र
रक्तकण जमेको हेर !
अक्सिजन सिलिन्डरभित्र
अश्रुग्याँस भरेको हेर !
ज्ञानीहरू कहाँ गए ? विज्ञानीहरू कहाँ गए ?
मृत्युको परेला पुछ्ने अज्ञानीहरू कहाँ गए ?

…

(कविता, कथा, लघुकथा, मुक्तक, दैनिकी, संस्मरण, लेख आदि नेपालनाम्चाको इमेल nepalnamcha@gmail.com मा पठाउनु होला ।)